Dramat Jałowcowa 14 jest wyznaniem bohaterki urodzonej w latach dziewięćdziesiątych w rodzinie, którą można byłoby określić mianem polskiej klasy średniej. Rodzinie, w której nie brakowało pieniędzy, ale brakowało czegoś innego. Dorosła Jula, sparentyfikowane dziecko, które nie będzie potrafiło odnaleźć się w życiu dopóki nie rozliczy się z przeszłością i trzema poprzednimi pokoleniami kobiet ze swojej rodziny, cofa się w czasie do traumatycznych momentów ze swojego dzieciństwa i fantazjuje o tym, co mogłoby być, gdyby jej poprzedniczki podjęły inne decyzje. Konfrontuje się ze swoim uprzywilejowaniem i eskapizmem, ale także z realnym cierpieniem. To dramat o przemocy kobiet na kobietach i miłości, która jest od tej przemocy większa, oraz o wybaczeniu i niewybaczalnym. Oryginalna wersja tekstu zawierała zdjęcia z albumu rodzinnego autorki.