OPIS ZASOBU
„Przerwana uroczystość” to tekst inspirowany wizytą w Gnieźnie – mieście, gdzie tysiącletnia historia piastowskiego państwa zderza się z obecnością amerykańskich żołnierzy z bazy w Powidzu, lokalność współistnieje z globalizacją, a mit pierwszej stolicy Polski osiada jak kurz na prowincjonalnej współczesności. Groteskowa komedia opowiada o napięciach, konfliktach, ale też marzeniach, tęsknotach i przyjaźniach – nieraz nieoczekiwanych. Głównym narzędziem kreowania świata i postaci jest język.
A mnie by się zdało,
Że to wcale nie szkodzi, że przedmiot jest nowy,
Szkoda tylko, że znowu polski, narodowy.
Spodziewam się, że Panu przez myśl nie przejedzie,
Aby napisać wierszem, że ktoś jadał śledzie.
Ja mówię, że poezji nie ma bez racuchów,
A racuch być nie może tam, gdzie nie ma duchów:
Duchy sądzą o smaku, piękności i sławie;
Ach, ginie Polska! duchów nie mamy w Warszawie.
Lecz może w Gnieźnie duchy, mój panie Adamie
znajdą się? Nic już wtedy polskości nie złamie!
~Adam Mickiewicz, „Dziady