Moim marzeniem było napisać musical. "Tramwaj" jest spełnieniem tego marzenia. Składając go w całość chciałem po prostu, żeby był on szczerym zderzeniem ze smutkiem i wątpliwościami, które dręczyły mnie i dotykają tak wiele z nas. Mimo wiary w metaforyczny wydźwięk materiału, który powstał, przede wszystkim zależało mi na tym by na pierwszym planie wyraźnie stał młody mężczyzna, który nie radzi sobie już z tym co go otacza i nie potrafi znaleźć na to rozwiązania. Chciałem też stworzyć coś, co będzie głosem męskiej wrażliwości, której na tamten moment mi, jako odbiorcy i twórcy teatru, brakowało. W tekście podejmuje tematy, których nikt dla mnie, jak mi się zdawało, nie podjął, a z którymi się mierzyłem. Chciałem stworzyć mozaikę tematów, uczuć i lęków, która stałaby się zewnętrznym odbiciem tego co każda młoda osoba może i prawdopodobnie często przeżywa wewnątrz. Nieperfekcyjny, brudny, nielogiczny i nierozsądny - tak jak młodość - a mimo to, czy może właśnie dzięki temu, bezpośredni komunikat o bólu, który przeżywa główny bohater, i który może przeżywać dokładnie w tym momencie wielu innych, dużo bardziej rzeczywistych bohaterów.